1) Cel programowy

ZAPEWNIENIE OSOBOM NIEPEŁNOSPRAWNYM DOSTĘPU DO INFORMACJI I SPECJALISTYCZNYCH USŁUG

2) Typ projektu

Świadczenie doraźnych usług dla osób niepełnosprawnych (poradnictwo psychologiczne i/albo społeczno-prawne) oraz udzielanie bezpośrednich informacji dla osób niepełnosprawnych i ich otoczenia

3) Cel projektu

Uzyskanie wiedzy oraz umiejętności niwelujących skutki niepełnosprawności poprzez dostarczenie informacji oraz specjalistycznych usług rewalidacyjnych. Propagowanie aktywnej rehabilitacji i samopomocy jako skutecznych form autorehabilitacji. Wspomaganie procesu usprawniania poprzez dobór odpowiedniego sprzętu rehabilitacyjnego i pomocy technicznych dla osób z niepełnosprawnościami narządu ruchu.

4) Tytuł projektu

CENTRUM WSPARCIA PSYCHOLOGICZNEGO, SPOŁECZNO – PRAWNEGO        I TECHNICZNEGO DLA OSÓB Z DYSFUNKCJAMI RUCHOWYMI                             I SPRZĘŻONYMI.

5) Termin realizacji projektu

a) Rozpoczęcie) 2014-01-01

b) Zakończenie 2014-12-31

6) Krótka charakterystyka projektu

W ramach projektu udzielane będzie wsparcie dla osób z niepełnosprawnościami, w tym głównie dla osób z dysfunkcjami ruchowymi i sprzężonymi, beneficjentów ostatecznych (BO) . Szczególny nacisk kładziony będzie na rehabilitację w płaszczyźnie społecznej, w tym doradztwo prawne oraz rewalidacyjne związane z zabezpieczeniem w odpowiedni sprzęt rehabilitacyjny i pomocniczy.

Wśród naszych terapeutów są również osoby z niepełnosprawnościami, które trwale korzystają z wózka inwalidzkiego. Na własnym przykładzie pokażą co można osiągnąć na drodze do aktywnego życia, będą dla BO „wzorcami osobowymi”. Przy ich pomocy pokażemy w prosty i przekonywujący sposób, co można zyskać dzięki dostępowi do informacji i specjalistycznych usług rewalidacyjnych. W razie uzasadnionej konieczności nasi instruktorzy i terapeuci dotrą do BO w ich miejscach zamieszkania lub tymczasowego pobytu.

Projekt zakłada również działania dotyczące rehabilitacji w płaszczyźnie psychicznej. Nasi terapeuci będą prowadzić indywidualne konsultacje BO, których celem będzie poprawa samooceny oraz niwelowanie negatywnych zachowań wynikających z niepełnosprawności oraz wykluczenia społecznego. Planowane działania mają również na celu udzielanie kompleksowej pomocy dla BO w ich adaptacji do nowych warunków życia i wynikających z dysfunkcji. Nasi terapeuci będą pomagali BO w rozwiązywaniu ich problemów, będą doradzali lub proponowali gotowe, sprawdzone rozwiązania. Naszym podstawowym zamiarem jest zwiększenie niezależności życiowej oraz wzmacnianie osób BO na polu psychicznym oraz społeczno – prawnym, by już nigdy osoba z niepełnosprawnością nie poczuła się bezradna, samotna, bezsilna załatwiając swoje codzienne sprawy. Wszystkie działania realizowane w ramach projektu oparte będą głównie na oddziaływaniach samopomocowych zdeterminowanych aktywnością własną BO oraz udziałem odpowiednio przeszkolonych instruktorów – terapeutów. Prowadzenie poradnictwa psychologicznego, społeczno – prawnego oraz udzielanie porad i informacji są ściśle skorelowane z założeniami Aktywnej Rehabilitacji i „Programu Niezależnego Życia”.

Na innowacyjność projektu składa się wiele czynników, w tym głównie:

– zatrudnienie instruktorów i terapeutów, którzy mają bogate doświadczenie oraz wiedzę wynikającą z faktu, iż sami są osobami z niepełnosprawnościami. Instruktorzy, psychoterapeuta jako „wzorce osobowe”, poprzez doświadczenia z autopsji uwiarygodnią zaproponowane usługi doradcze i socjalizujące;

– prowadzenie konsultacji wyjazdowych, rozmowy z beneficjentami w ich miejscach zamieszkania i czasowego pobytu (prezentowanie sprzętu rehabilitacyjnego, omawianie założeń aktywnej rehabilitacji);

– opracowywanie Programów Aktywnej Rehabilitacji, których celem jest ustalenie tzw. „ścieżki rehabilitacyjnej” oraz form wsparcia (przy uwzględnieniu rodzaju niepełnosprawności, stanu sprawności beneficjenta oraz czynników społeczno – demograficznych. Zarządzanie projektem zgodnie z ICF – Międzynarodową Klasyfikacją Niepełnosprawności.

7). Uczestnicy projektu

Osoby z niepełnosprawnościami, w tym głównie z dysfunkcjami narządu ruchu – osoby poruszające się na wózkach inwalidzkich /osoby po URK – urazie rdzenia kręgowego, osoby po amputacjach kończyn, osoby z DPM, osoby z chorobami wrodzonymi i przewlekłymi. Dodatkowo beneficjentami będą osoby z niepełnosprawnościami sprzężonymi (ruchowymi i intelektualnymi). Beneficjentami będą osoby dorosłe posiadające orzeczenie o stopniu niepełnosprawności (wyłącznie osoby ze znacznym i umiarkowanym stopniem niepełnosprawności), dzieci oraz młodzież z orzeczeniem o niepełnosprawności. Z pomocy i wsparcia korzystać będą: paraplegicy (osoby z porażeniem kończyn dolnych), tetraplegicy (osoby z porażeniem czterokończynowym), osoby z niedowładami powstałymi na skutek przepukliny oponowo – rdzeniowej, osoby z chorobami neurologicznym (SM, dystrofia mięśniowa), osoby po udarach i wylewach.

8 ) Opis działań planowanych w ramach projektu

Działania opracowane przy pomocy ICF – Międzynarodowej Klasyfikacji Funkcjonowania Niepełnosprawności i Zdrowia.

1 Porady na temat doboru wózków oraz ich prawidłowej eksploatacji. Uzasadnienie: Zapoznanie beneficjentów z rodzajami wózków aktywnych, pomoc przy ich doborze, nauka prawidłowej eksploatacji.

2 Indywidualne konsultacje z instruktorami pierwszego kontaktu – pomoc w niwelowaniu osobistych problemów wynikających z niepełnosprawności, w tym: porady dotyczące profilaktyki przeciwodleżynowej, urologicznej oraz porady dotyczące seksu i prokreacji. Uzasadnienie: Poznanie zasad profilaktycznych przeciwodleżynowej i urologicznej, poznanie form rehabilitacji zorganizowanej, poznanie metod i środków wspomagających uprawianie seksu i prokreację

3 Konsultacje i porady dotyczące doboru sprzętu rehabilitacyjnego – pomoc przy wyborze sprzętu adekwatnego do rodzaju niepełnosprawności oraz stopnia samodzielności. Uzasadnienie: Zdobycie umiejętności niezbędnych do prawidłowego doboru sprzętu niezbędnego do usprawniania. Nauka posługiwania się sprzętem rehabilitacyjnym w celu niwelowania barier wynikających z ograniczonej sprawności.

4 Sporządzenie Indywidualnych Programów Aktywnej Rehabilitacji – uwzględniających rodzaj niepełnosprawności, poziom sprawności, aktualny stan zdrowia, miejsce zamieszkania, rodzaj aktualnego zaopatrzenia w sprzęt rehabilitacyjny, stan psycho – fizyczny. Uzasadnienie: Jeszcze bardziej efektywne usprawnianie poprzez zastosowanie działań kierowanych indywidualnie, biorących pod uwagę rodzaj niepełnosprawności, możliwości psycho – motoryczne oraz zaangażowanie beneficjentów.

5- Porady społ. – prawne – dotyczące praw i przywilejów osób z niepełnosprawnościami. Uzasadnienie: Uzyskanie wiedzy na temat aktualnych przepisów prawnych regulujących status osób z niepełnosprawnościami. Poznanie zasad dofinansowania zakupu sprzętu rehabilitacyjnego, udziału w turnusach rehabilitacyjnych, zakupu sprzętu łamiącego bariery w komunikowaniu się. Poznanie programów PFRON oraz realizowanych przez samorządy powiatowe (PCPR) i wojewódzkie. Beneficjenci zapoznają się z przywilejami oraz udogodnieniami zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa.

6 Porady dotyczące aktywności sportowej (rehabilitacji usportowionej). Uzasadnienie: Przekonanie BO, że uprawianie sportu pozwala na ponowne samodzielne decydowanie o sobie. Motywacja – radość z każdego kolejnego, choćby najmniejszego, osiągnięcia. Przekonanie beneficjentów, że aktywność fizyczna i sport poprawiają kondycję fizyczną i psychiczną.

8 Porady psychoterapeutyczne – rozmowy, porady oraz terapie poznawcze. Terapeuta pomaga nauczyć się nowych, przystosowawczych sposobów radzenia sobie i funkcjonowania Uzasadnienie: Niwelowanie sytuacji stresowych zapobieganie zaburzeniom psychicznym, w tym głównie depresji spowodowanej utratą sprawności. Wzmacnianie samooceny, łamanie barier lękowych, wzmacnianie poczucia własnej wartości, usunięcie objawów chorobowych (np. przywrócenie zdolności do podejmowania ról społecznych), reorganizacja, restrukturyzacja osobowości.

9). Oddziaływanie projektu.

Osoby, które doznały urazu najczęściej na skutek wypadku, przez pierwsze miesiące są pod stałą opieką lekarzy i pielęgniarek. Po powrocie do domu zwykle nie potrafią wykonać samodzielnie najprostszych codziennych czynności i myślą, że ich życie się skończyło. Błędem jest jednak sądzenie, że wszystko, czego potrzebują, to stała opieka do końca życia i zwolnienie z wszelkich obowiązków. Potrzebują zapewnienia dostępu do informacji i specjalistycznych usług, które pozwolą im odzyskać samodzielność, poczucie własnej wartości oraz miejsce w społeczeństwie.

Przydatność projektu oraz wykorzystanie jego rezultatów są ściśle skorelowane z działalnością Centrum Niezależnego Życia, która oparta jest na oddziaływaniach edukacyjno – rewalidacyjnych zdeterminowanych aktywnością własną osób z niepełnosprawnościami oraz udziałem instruktorów – terapeutów realizujących ściśle założenia programu „Niezależne Życie”. Priorytetowo podejmować będziemy działania kierowane dla osób z niepełnosprawnościami, uwzględniające współczesne tendencje w rewalidacji, pamiętając, że człowiek z niepełnosprawnością nie powinien być przedmiotem, a podmiotem oddziaływań i jego zdanie jest znaczące zwłaszcza w sprawach, które jego w sposób bezpośredni i pośredni dotyczą. Rezultaty projektu wykorzystane zostaną w dalszym promowaniu idei „niezależnego życia” udowadniając, iż osoby z niepełnosprawnościami narządu ruchu, w tym także poruszające się na wózkach inwalidzkich mogą uzyskać samodzielność i niezależność życiową.

PROJEKT DOFINANSOWANY PRZEZ PAŃSTWOWY FUNDUSZ REHABILITACJI OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH

1) Cel programowy

ZWIĘKSZENIE SAMODZIELNOŚCI OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH

2) Nazwa zadania

Zadanie 5) prowadzenie grupowych i indywidualnych zajęć, które: a) mają na celu nabywanie, rozwijanie i podtrzymywanie umiejętności niezbędnych do samodzielnego funkcjonowania osób niepełnosprawnych,

3) Cel projektu

Zwiększenie samodzielności osób z dysfunkcjami narządu ruchu, w tym osób poruszających się na wózku inwalidzkim oraz podniesienie poziomu ich kompetencji psychospołecznych.

Cele szczegółowe zgodnie z ICF:

-nabycie/poprawa umiejętności związanych z poruszaniem się

-nabycie/poprawa umiejętności z zakresu samoobsługi

-nabycie/poprawa umiejętności funkcjonowania społecznego i psychofizycznego

4) Tytuł projektu

CENTRUM AKTYWNEJ REHABILITACJI – KOMPLEKSOWA AKTYWIZACJA PSYCHOSPOŁECZNA OSÓB Z DYSFUNKCJAMI NARZĄDU RUCHU.

5) Termin realizacji projektu (okresy finansowania projektu)

a) Rozpoczęcie 2014-01-01

b) Zakończenie 2017-03-31

6) Opis projektu

Po przeprowadzeniu szeregu analiz jesteśmy przekonani o celowości przeprowadzenia planowanego projektu, w ramach którego zostaną rozwinięte i nabyte kompetencje lub umiejętności przyczyniające się do realizacji celu programowego projektu. Poprzez terapeutów, instruktorów (wzorce osobowe) chcemy pokazać, co można zyskać poprzez aktywną rehabilitację.

Projekt zakłada, iż jego beneficjenci powinni mieć świadomość, że nie lekarz, rehabilitant czy pracownicy służby zdrowia, ale oni sami odpowiadają za proces swojego usamodzielnienia. To oni powinni wiedzieć, jakie stawiać sobie cele i jak chcą je osiągnąć. Muszą mieć wiedzę i świadomość tego, jak funkcjonuje ich organizm, co jest potrzebne do poprawy jego funkcjonowania oraz jak trzeba dbać o utrzymanie kondycji. Na tym polega podmiotowość osoby z niepełnosprawnością w procesie aktywnej rehabilitacji.

W ramach projektu sporządzane będą Indywidualne Plany Działań (IPD), za ich opracowanie odpowiedzialny będzie zespół terapeutyczny przy aktywnym współudziale beneficjentów (zasada empowermentu). Wszystkie zaplanowane działania obejmują kompleksową diagnozę barier osobistych i zewnętrznych oraz sposoby pokonywania tych barier. W ramach projektu planujemy działania rekrutacyjne prowadzone przez specjalistów ds. komunikacji społecznej, konsultacyjne resocjalizacyjne, med.-rewalidacyjne prowadzone przez zespół terapeutyczny oraz zorganizowanie specjalistycznych zajęć szkoleniowo – usprawniających w trakcie cyklicznych, 12 dniowych Obozów Aktywnej Rehabilitacji dla osób z dysfunkcjami ruchowymi i sprzężonymi. W każdym obozie weźmie udział 15 osób. Efektywność działań będzie badana na podstawie analizy IPD oraz testu wytrzymałościowego Coopera. W okresie od 01.01.2014 r. do 31.03. 2017 r. planujemy zorganizować 64 edycji Obozów AR, w których udział weźmie 960 BO.

W I okresie finansowania w projekcie uczestniczyć będzie 360 beneficjentów. Organizowane będą zajęcia wzmacniające samoocenę, poprawiające ogólną wydolność organizmu, rozwijające cechy motoryczne i kompensacyjne. Naszym zamiarem jest rozwijanie (u nowo rekrutowanych beneficjentów) i doskonalenie (u BO korzystających z podobnego wsparcia) maksymalnych zdolności do wykonywania podstawowych, codziennych zajęć, przygotowanie do pracy oraz tworzenie warunków do kontaktów ze społeczeństwem oraz pełnej integracji. Aktywna rehabilitacja jest procesem długotrwałym i złożonym, stąd słuszne jest prowadzenie odpowiednich działań rehabilitacyjnych, nie jednorazowych lecz ciągłych.

Wszystkie działania skorelowane z formami wsparcia zostaną opracowane przy pomocy założeń Międzynarodowe Klasyfikacja Funkcjonowania Niepełnosprawności i Zdrowia. Program oraz planowane we wniosku działania oparte są na 20 letnim doświadczeniu w realizowaniu działań na rzecz środowiska ON. Trzon kadry terapeutycznej tworzą instruktorzy AR – osoby z niepełnosprawnościami. Taki „nauczyciel” jest osobą umiejącą nawiązać dobry kontakt oraz wzmacniać motywację do zmiany postawy u BO, który często nie ma dostatecznej wiary w swoje możliwości i motywacji do podjęcia aktywności.

7) Beneficjenci ostateczni projektu

Docelową grupą beneficjentów projektu będą dorosłe osoby z dysfunkcjami narządu ruchu oraz osoby z niepełnosprawnościami sprzężonymi tym osoby starsze tzw. 50+, rekrutujący się z terenu całej Polski. W projekcie udział weźmie 960 osób. W I okresie finansowania do projektu z rekrutowanych zostanie 360 osób. Beneficjentami projektu będą osoby posiadające orzeczenia o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. Wsparciem zostaną objęte osoby z niepełnosprawnościami posiadające znaczne lub skrajne problemy w chodzeniu, również z niepełnosprawnościami sprzężonymi.

Większość BO w chwili rekrutacji do programu wymaga całodziennej pomocy w czynnościach dnia codziennego. Jest to specyficzna grupa, potrzebująca kompleksowego wsparcia. Tak znaczne dysfunkcje narządu ruchu stawiają przed BO konieczność pokonywania barier architektonicznych i funkcjonalnych, przełamania barier społecznych i emocjonalnych, trudności w procesie socjalizacji. Z pomocy i wsparcia projektu korzystać będą następujące grupy dyspanseryjne:

– paraplegicy (osoby po urazach rdzenia kręgowego z porażeniem kończyn dolnych),

– tetraplegicy (osoby po urazach rdzenia kręgowego z porażeniem czterokończynowym),

– osoby z porażeniami i niedowładami powstałymi na skutek przepukliny oponowo – rdzeniowej,

– osoby z amputacjami kończyn

– osoby z porażeniami i niedowładami powstałymi na skutek chorób wrodzonych oraz nabytych (DPM, dystrofia mięśniowa, SM, inne choroby neurologiczne i ortopedyczne).

8 ) Formy wsparcia

TRENING ASEKURACJI I TECHNIKI JAZDY NA WÓZKU

Zgodnie z założeniami Aktywnej Rehabilitacji przeprowadzone zostaną treningi, podczas których doskonalona będzie jazda na wózku aktywnym. W trakcie zajęć uczestnicy zapoznani zostaną z technikami pokonywania trudnych przeszkód terenowych (jazda po nieutwardzonym gruncie, pokonywanie wzniesień zjazdów, samodzielne poruszanie się po drogach i chodnikach, pokonywanie krawężników, torowisk, leśnych duktów, piaszczystych powierzchni).

Beneficjenci zapoznają się również z technikami pokonywania barier architektonicznych, w tym celu przejdą szkolenie na przeszkodach imitujących różne bariery architektoniczne. Trening zacznie się od nauki i doskonalenia pokonania małego, średniego i wysokiego progu. Następnie uczestnicy będą pokonywali wjazd i zjazd na mały, średni i wysoki podest. Kolejnym ćwiczeniem będzie wjazd po pochylni oraz zjazd przy asekuracji oraz bez asekuracji. duże doświadczenie w pracy z osobami niepełnosprawnymi. Zwieńczeniem zajęć w ramach tej formy będzie nauka samodzielnego wjazdu po schodach (również przy wykorzystaniu asekuracji) techniką przednią i tylną oraz zjazdu po schodach (przy zastosowaniu obydwu technik).

Zajęcia prowadzone przez 3 instruktorów w tym samym czasie. W trakcie zajęć uczestników asekurować będą beneficjenci, którzy nie poruszają się na wózkach inwalidzkich oraz odpowiednio przeszkoleni wolontariusze – serwis pomocniczy. Ta forma wsparcia będzie realizowana poprzez treningi techniki jazdy i asekuracji. Forma zgodna z Międzynarodową Klasyfikacją, Funkcjonowania, Niepełnosprawności i Zdrowia ICF (jako narzędzie usprawniające – w ocenie potrzeb zdrowotnych, doboru metod postępowania w określonych stanach chorobowych, ocenie profesjonalizmu oraz ocenie rehabilitacji i jej wyników. Zastosowane zostaną dwa kwalifikatory „wykonania” i „zdolności” w celu uzyskania informacji co dana osoba robi (wykonuje) w swoim aktualnym środowisku oraz ustalenia możliwości wykonywania przez daną osobę zadania lub podjęcia działania. Celem tej konstrukcji jest wskazanie najwyższego możliwego stopnia funkcjonowania  jaki dana osoba może osiągnąć w danej dziedzinie i w danym momencie.

Klasyfikacja dwustopniowa- aktywność i uczenie się:

– poruszanie się – zmienianie i utrzymanie pozycji ciała:

d415 – Utrzymywanie pozycji ciała

d420 – Przemieszczanie się

d429 – Zmienianie i utrzymywanie pozycji ciała, inne określone i nieokreślone

– przenoszenie, przemieszczanie i manipulowanie przedmiotami:

d435 – Przemieszczanie przedmiotów za pomocą kończyn dolnych

d440 – Precyzyjne używanie dłoni

d445 – Używanie dłoni i ramion

d449 – Przenoszenie, przemieszczanie i manipulowanie przedmiotami, inne określone i nieokreślone

– chodzenie i poruszanie się:

d455 – Poruszanie się

d460 – Poruszanie się w różnych miejscach

d465 – Poruszanie się z użyciem sprzętu

d469 – Chodzenie i poruszanie się, inne określone i nieokreślone

DOBÓR WÓZKÓW AKTYWNYCH ORAZ INNEGO SPRZĘTU REHABILITACYJNEGO I URZĄDZEŃ POMOCNICZYCH POPRAWIAJĄCEGO LOKOMOCJĘ

Podstawowym środkiem lokomocji osób po uszkodzeniu rdzenia kręgowego jest wózek inwalidzki. BO spędza w nim większość dnia, dlatego bardzo ważne jest właściwe dobranie wózka, odpowiedniego do potrzeb i stylu życia pacjenta oraz do stopnia i rodzaju jego niepełnosprawności. Przyjmuje się, że wózek inwalidzki powinien być funkcjonalny, a więc stosunkowo lekki, ale też stabilny i zwrotny, a także wygodny, estetyczny i wytrzymały. Na jakość i ergonomię lokomocji na wózku wpływ mają także jego wymiary, które muszą być dobrane indywidualnie, w zależności od gabarytów osoby z niepełnosprawnością.

W trakcie każdej edycji obozów AR zorganizowane zostaną wykłady oraz ćwiczenia praktyczne, w trakcie których beneficjenci dowiedzą się, iż wózek aktywny musi współcześnie spełniać szereg funkcji: służyć do poruszania się, zapewnienia powierzchni podparcia dla tułowia /istotną trudnością, jaka pojawia się przy wyborze wózka, jest dostosowanie go do cech antropometrycznych użytkownika/, wspomagania funkcjonowania na stanowisku roboczym, w domu, w życiu towarzyskim /musi ułatwiać dostęp, zapewnić łatwość manewrowania, pozwalać na łatwe przesiadanie się, spełniając przy tych czynnościach wymogi bezpieczeństwa/. Dodatkowo przedstawione zostaną metody konserwacji oraz zasady prawidłowej eksploatacji.

Forma zgodna z Międzynarodową Klasyfikacją Funkcjonowania Niepełnosprawności i Zdrowia ICF (jako narzędzie usprawniające – w ocenie potrzeb zdrowotnych, doboru metod postępowania w określonych stanach chorobowych, ocenie profesjonalizmu oraz ocenie rehabilitacji i jej wyników. Klasyfikacja dwustopniowa – aktywność i uczenie się:

– zmienianie i utrzymanie pozycji ciała

d410 – Zmienianie podstawowej pozycji ciała

d415 – Utrzymywanie pozycji ciała

d420 – Przemieszczanie się

d429 – Zmienianie i utrzymywanie pozycji ciała, inne określone i nieokreślone

– poruszanie się z użyciem środków transportu:

d489 – Poruszanie się przy pomocy środków transportu, inne określone i nieokreślone

DOSKONALENIE CZYNNOŚCI SAMOOBSŁUGOWYCH

W związku ze zróżnicowaniem możliwości funkcjonalnych u osób z niepełnosprawnościami ruchowymi, w tym po uszkodzeniu rdzenia, trening samoobsługi musi być zindywidualizowany. W zależności od poziomu samodzielności oraz sprawności ogólnej, W trakcie obozu nauczać będziemy wykonywania podstawowych czynności, takich jak: podnoszenie się zleżenia do siadu, przemieszczanie się i zmiany pozycji w obrębie łóżka, przechodzenie z wózka na krzesło, przemieszczanie się do wanny, samochodu, ubieranie się, zakładanie ortez, samodzielne wykonywanie zabiegów higienicznych i innych czynności codziennych.

Dla BO pokazywać będziemy po kilka wariantów wykonywania tej samej czynności, tak, by później mogli samodzielnie wybrać najbardziej odpowiadający im sposób lub na podstawie poznanych wypracować swoje własne, indywidualne techniki. Doskonalona więc będzie samodzielność i sprawność BO poprzez poznanie sposobów i technik samoobsługi w wykonywaniu czynności „dnia codziennego” (mycie, ubieranie, wizyty w toalecie), zdobycie wiadomości na temat użytkowania prawidłowej i bezpiecznej odzieży. Prowadzone będą szkolenia dotyczące sposobów zabezpieczenia urologicznego (zakładanie uridomów – cewników zewnętrznych oraz wkładek higienicznych), BO zostaną zapoznani ze środkami dezynfekcyjnymi. Dzięki instruktarzowi „wzorców osobowych” trening samoobsługi będzie zindywidualizowany w zależności od poziomu samodzielności każdego z uczestników, a poszczególne techniki dobierane odpowiednio do poziomu niepełnosprawności (potencjalnych możliwości opanowania poszczególnych czynności).

Wiele z osób opracowuje swoje indywidualne sposoby, które często są efektem kilkuletnich poszukiwań jak najbardziej optymalnych technik dla konkretnych czynności życia codziennego. Instruktorzy podczas zajęć z samoobsługi sugerować będą bardziej korzystne sposoby stosowane przez większość osób z niepełnosprawnościami. W ramach tej formy przeprowadzone zostaną szkolenia technik przenoszenia i asekuracji (bezpieczne przemieszczanie i zmiana pozycji), poznanie zasad bezpiecznych upadków oraz zastosowania technik asekuracyjnych. Forma wsparcia realizowana zgodnie z ICF (jako narzędzie usprawniające – w ocenie potrzeb zdrowotnych, doboru metod postępowania w określonych stanach chorobowych, ocenie profesjonalizmu oraz ocenie rehabilitacji i jej wyników.

Klasyfikacja dwustopniowa – dbanie o siebie, życie domowe:

d 510 – Mycie się

d520 – Pielęgnacja poszczególnych części ciała

d530 – Korzystanie z toalety

d540 – Ubieranie się

d550 – Jedzenie

d560 – Picie

d570 – Troska o własne zdrowie

d599 – Dbanie o siebie, nieokreślone

TRENING REHABILITACYJNEJ JAZDY KONNEJ

Jazda konna zwiększa możliwości lokomocyjne. Osoby z niepełnosprawnościami cierpią na ogół z powodu ograniczonych możliwości ruchowych. Siedząc na koniu, popędzając go pracą bioder, kręgosłupa odbierają wrażenie prawdziwego chodu i mogą go ćwiczyć. Koń od daje do dyspozycji osobie z niepełnosprawnością swoje cztery zdrowe nogi, stwarzając tym samym nieograniczone możliwości lokomocyjne.

Koń pobudza zmysły, dotyk końskiej sierści, łaskotanie grzywy, rozmaitość kształtów, odgłos kroków, przyjazne parskanie, mile kojarzony zapach – to wszystko stymuluje zmysły dotyku, słuchu, wzroku i węchu. Towarzyszy temu ciągłe wytrącanie z równowagi i konieczność jej natychmiastowego odnajdywania. Czucie głębokie(proprioceptywne) jest stymulowane przez nieustające przeciwstawne bodźce dopływając z mięśni, stawów i ścięgien całego ciała. Wszystko to niezwykle rozwija zaburzoną zdolność równoczesnego odbierania bodźców i ich kojarzenia. Dzięki temu kształtuje się poczucie własnego ciała i orientacji przestrzennej. Temat i rodzaj zajęć dobierany jest zależnie od stopnia niepełnosprawności i rodzaju występującego zaburzenia.

Forma wsparcia realizowana zgodnie z ICF – klasyfikacja dwustopniowa:

– zmienianie i utrzymanie pozycji ciała:

d410 – Zmienianie podstawowej pozycji ciała

d415 – Utrzymywanie pozycji ciała

d420 – Przemieszczanie się

– poruszanie się z użyciem środków transportu:

d480 – Dosiadanie zwierząt jako środka transportu

d489 – Poruszanie się przy pomocy środków transportu, inne określone i nieokreślone

ZAJĘCIA USPRAWNIAJĄCE NA PŁYWALNI

Zorganizowane zostaną zajęcia na pływalni, w których uczestniczyć będą osoby posiadające zgodę lekarza na udział w tej formie wsparcia. Pobudzana będzie potrzeba aktywności ruchowej. Zajęcia prowadzone będą przez instruktora pływania, przy współudziale fizjoterapeuty, uczestniczyć w nich będzie cała grupa beneficjentów. Doskonalone będą techniki pływania możliwe dla osób z niepełnosprawnościami ruchowymi i sprzężonymi. Prowadzone będą również ćwiczenia czynne w odciążeniu, które zapewni środowisko wodne.

Organizując zajęcia na pływalni pragniemy łączyć przyjemność przebywania w wodzie z doskonaleniem umiejętności pływackich oraz, to co w tym momencie najważniejsze, oddziaływać niezauważenie terapeutycznie na układ kostno-mięśniowy. Oswojenie z wodą i nabycie nowych umiejętności na pewno zwiększy ochotę do przebywania w okresie letnim nad wodami otwartymi. Biorąc to pod uwagę w trakcie zajęć przekazane zostaną podstawowe informacje na temat ratownictwa wodnego. Zajęcia na pływalni będą ściśle połączone z treningiem samoobsługi, ponieważ w trakcie zajęć dąży się do jak największej samodzielności. Doskonalone będą umiejętności w wykonywaniu podstawowych czynności, takich jak: rozbieranie, przygotowanie do wejścia do basenu, mycie, ubieranie, przesiadanie z wózka.

Forma wsparcia realizowana zgodnie z ICF – klasyfikacja dwustopniowa:

– zmienianie i utrzymanie pozycji ciała:

d410 – Zmienianie podstawowej pozycji ciała

d415 – Utrzymywanie pozycji ciała

d420 – Przemieszczanie się

– dbanie o siebie:

d520 – Pielęgnowanie różnych części ciała

d540 – Ubieranie się

d570 – Troska o własne zdrowie

OGÓLNOKONDYCYJNE ĆWICZENIA WSPOMAGAJĄCE

Organizowane będą zajęcia ogólnokondycyjne, które będą eliminowały następujące następstwa wynikające na skutek niepełnosprawności ruchowej:

• Porażenie w różnym zakresie aparatu mięśniowego

• Mniejsza wydolność oddechowa, na skutek porażenia mięśni oddechowych

• Słabsza wydolność krążeniowa

• Wady postawy

Wiotkość lub spastyczność porażonych mięśni sprawia, że organizm gorzej toleruje wysiłek fizyczny, szczególnie na początku obozu aktywnej rehabilitacji. Objawia się to szybką męczliwością, zawrotami głowy, trudnościami w utrzymaniu prawidłowego oddechu i innymi indywidualnymi reakcjami. Nie one stanowią przeciwwskazania do tego ab rozpocząć pracę nad sobą. Podpowiadają jedynie by uważnie wsłuchiwać się w swój organizm i bardzo starannie dopasowywać do swoich aktualnych możliwości tempo wykonywanych ćwiczeń, stosowane obciążenie oraz długość całego treningu. Korzyści płynące z systematycznego treningu są niezaprzeczalne. Ćwiczenia ogólnousprawniające są to ćwiczenia które wpływają na cały organizm człowieka.

Celem ćwiczeń ogólnousprawniających jest wzmocnienie i rozciągnięcie mięśni, zachowanie pełnego zakresu ruchu w stawach i pełnej długości mięśni, poprawienie przepływu krwi, utrzymanie dobrej czynności układu oddechowego i nerwowego z akcentem na profilaktykę i korekcję wad postawy, sprzyja rozwojowi sprawności ogólnej siły mięśniowej, gibkości, elastyczności. Zadania ruchowe mają na celu, poza doskonaleniem sprawności fizycznej, przełamywanie lęku i oporu przed wykonaniem trudniejszych elementów ćwiczeń.

Gimnastyka ogólnokondycyjna składa się z trzech części: wstępnej, głównej i końcowej. W pierwszej części stosowane są ćwiczenia które w sposób racjonalny przygotują narządy i grupy mięśniowe do natężonego wysiłku, część główna służy do realizacji podstawowego celu, część końcowa przez dawkowanie ćwiczeń oddechowych i relaksacyjnych ma doprowadzić stan wszystkich organizmów do stanu sprzed rozpoczęcia ćwiczeń.

KINEZYTERPAIA – INDYWIDUALNE ĆWICZENIA CZYNNE I BIERNE

Dla polepszenia ogólnego stanu zdrowia BO stosowane będą różne formy oddziaływań kinezyterapeutycznych jako części procesu terapeutycznego. W celu maksymalnego usprawnienia organizmu oraz niedopuszczenia do pogłębienia się powstałych uszkodzeń stosowane będą następujące metody i środki lecznicze:

-ćwiczenia indywidualne w Uniwersalnym Gabinecie Usprawniania Leczniczego (UGUL) –ćwiczenia bierne i czynne w odciążeniu i obciążeniu;

– masaż leczniczy;

– gimnastyka grupowa;

– zajęcia kondycyjne na siłowni;

– pionizacja.

Powyższe zajęcia stosowane są uzupełniająco, ich rodzaj i ilość jest zależna od indywidualnych predyspozycji i aktualnych możliwości psycho – fizycznych BO. Zabiegi przeprowadzane są przez fizjoterapeutę, po uprzedniej konsultacji z lekarzem.

REHABILITACJA USPORTOWIONA

Prowadzenie zajęć tzw. sportów wózkowych, w tym: pool bilardu, tenisa ziemnego na wózkach, tenisa stołowego, łucznictwa, strzelania z broni pneumatycznej. W zajęciach rehabilitacji usportowionej wyczyn i rekord nie jest celem, a podejmowane wysiłki nie mogą łączyć się kosztem utraty zdrowia. Zawodnicy startują w zależności od schorzeń w poszczególnych grupach. Klasyfikacji do odpowiedniej grupy dokonują instruktorzy AR, przed zajęciami obowiązuje badanie siły mięśniowej.

Forma zgodna z Międzynarodową Klasyfikacją, Funkcjonowania Niepełnosprawności i Zdrowia ICF (jako narzędzie usprawniające – w ocenie potrzeb zdrowotnych, doboru metod postępowania w określonych stanach chorobowych, ocenie profesjonalizmu oraz ocenie rehabilitacji i jej wyników.

d9201 – Udział w wyczynowych i nieformalnych lub zorganizowanych zawodach lub wydarzeniach sportowych, indywidualnie lub w grupie,

PROFILAKTYKA PRZECIWODLEŻYNOWA I UROLOGICZNA

W trakcie każdej edycji obozu AR przeprowadzone zostaną zajęcia, których celem będzie przybliżenie problemów wynikających z niedowładu oraz porażenia kończyn i innych układów. Zorganizowane zostaną zajęcia profilaktyczne:

-profilaktyka przeciwodleżynowa, w trakcie której omówione zostaną sposoby zapobiegania i leczenia. Beneficjenci zapoznają się ze sprzętem przeciwodleżynowym (poduszki, materace). Omówione zostaną metody zaopatrywania ran, zasady stosowania odpowiedniej diety, zasady higieny.

-profilaktyka urologiczna – beneficjenci zapoznani zostaną z najnowszymi rozwiązaniami zabezpieczającymi w przypadkach nietrzymania moczu oraz stolca (uridomy, wkładki, żele i preparaty anty zapachowe). Omówione zostaną metody leczenia oraz techniczne i operacyjne metody stymulowania pęcherza moczowego.

9) Oddziaływania projektu

Osoby, które doznały urazu najczęściej na skutek wypadku, przez pierwsze miesiące są pod stałą opieką lekarzy i pielęgniarek. Po powrocie do domu zwykle nie potrafią wykonać samodzielnie najprostszych codziennych czynności i myślą, że ich życie się skończyło. Błędem jest jednak sądzenie, że wszystko, czego potrzebują , to stała opieka do końca życia i zwolnienie z wszelkich obowiązków. Potrzebują umiejętności, które pozwolą im odzyskać samodzielność, poczucie własnej wartości oraz miejsce w społeczeństwie. Poprzez zaplanowane w projekcie działania uczymy ludzi po urazach, jak poruszając się na wózku lub przy pomocy innego zaopatrzenia ortopedycznego, prowadzić normalne życie i osiągać cele, do których dążyli przed wypadkiem lub chorobą.

Nauka zaczyna się na Obozach Aktywnej Rehabilitacji, gdzie instruktorzy AR nawiązują pierwszy kontakt z osobami z niepełnosprawnościami i ich rodzinami. Opowiadają o możliwościach, jakie daje aktywna rehabilitacja. Są wiarygodni, bo sami wcześniej byli uczestnikami takich obozów. Rola instruktorów jako „wzorców osobowych” jest podstawowym elementem organizacji obozów. Po zakończeniu obozów okazuje się, że uczestnik mimo swojej niepełnosprawności może poradzić sobie sam w czynnościach, które dotychczas wydawały mu się niemożliwe do wykonania. Uczestnictwo w zajęciach jest obowiązkowe. Obowiązkowa jest również codzienna kąpiel. Umiejętności utrzymania higieny w sytuacji nie trzymania moczu jest bardzo ważna, a zazwyczaj tego nikt nie uczy w trakcie pobytu w szpitalach. Pacjenci w szpitalach są zazwyczaj przystosowywani do wózka a nie dożycia na wózku.

W trakcie obozów uczestnicy nabywają następujące umiejętności dotyczące samodzielności:

•wjazdu i zjazdu po pochylni o małym, potem o większym kącie nachylenia, na wprost i zakosami, w balansie,

•pokonywania podestów (wjazd na chodnik i zjazd) przechodząc od niższych do wyższych podestów.

•pokonywania progów (tory, korzenie, szczeliny) podobnie jak pokonanie podestu, z tą różnicą, że cały czas konieczna jest jazda w balansie,

•wjazdu na schody przy poręczy dwoma głównymi sposobami: tyłem i przodem.

•zjazdu ze schodów (również dwom głównymi sposobami przodem i tyłem).

•samodzielnego wykonywania czynności dnia codziennego (mycie, ubieranie, wizyty w toalecie, przesiadania, zmieniania pozycji, wsiadania i wysiadania z samochodu).

Obozy Aktywnej Rehabilitacji są swoistą formą edukowania, usprawniania i czynnego wypoczynku, oddziałują na poprawę stanu zdrowia i sprawności psychofizycznej.

Spodziewanymi oddziaływaniami będą:

• poprawa stanu zdrowia, samopoczucia i sprawności fizycznej;

• wyrabianie zaradności osobistej i umiejętności samoobsługi;

• umożliwienie wypoczynku fizycznego i psychicznego;

• wdrażanie do współdziałania, współżycia w grupie;

•doskonalenie mobilności osób z niepełnosprawnościami, poprawiającej jakość życia oraz umożliwiającej łatwiejszy dostęp do miejsc nauki, pracy, spędzania wolnego czasu.

Przy pomocy wzorców osobowych i oraz wszystkich zaplanowanych form wsparcia pokazujemy w prosty i przekonywujący sposób, Co można zyskać poprzez udział w projekcie. Dzięki aktywnej rehabilitacji można radzić sobie z wieloma rzeczami, które wydają się niemożliwe: robienie zakupów, samodzielna podróż samochodem, pociągiem, wyprawa na łono natury. Życie staje się prostsze, weselsze a przede wszystkim niezależne.

Rezultaty projektu wykorzystane zostaną w dalszym promowaniu idei aktywnej rehabilitacji i „niezależnego życia” udowadniając, iż osoby z niepełnosprawnościami narządu ruchu, w tym także poruszające się na wózkach inwalidzkich mogą uzyskać samodzielność i niezależność życiową. W procesie tym, w charakterze instruktorów udział brać będą osoby niepełnosprawne stanowiące pozytywny przykład własnej autorewalidacji. Uczestnicy biorący udział w obozach będą mogli doskonalić swoje umiejętności w trakcie kolejnych szkoleń, osoby posiadające odpowiednią wiedzę, doświadczenie i predyspozycje będą mogły realizować się jako instruktorzy Aktywnej Rehabilitacji.

PROJEKT DOFINANSOWANY PRZEZ PAŃSTWOWY FUNDUSZ REHABILITACJI OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH